PATRON  NASZEJ SZKOŁY

29 listopada 1830 roku wybuchło w Warszawie powstanie, które siłą rzeczy przeniosło się na Litwę, gdzie w walkach przeciwko carskiej przemocy zasłynęła Emilia Plater.  Na ogół o jej życiu wie się niewiele.  Kojarzy się zazwyczaj z obrazem stworzonym przez Adama Mickiewicza w wierszu ,,Śmierć pułkownika” 
                                        (…)
Z wiosek zbiegły się tłumy wieśniacze: 
wódz to był wielkiej mocy i sławy 
kiedy po nim lud prosty tak płacze, 
i o zdrowie tak pyta ciekawy. 

                                        (…)
Lecz ten wódz, choć w żołnierskiej odzieży,
jakie piękne dziewicze ma lica!
Jaką pierś! - Ach, to była dziewica - bohater,
Wódz powstańców - Emilia Plater!

Emilia Plater urodziła się 13 listopada w 1806 roku w Wilnie.  Gdy miała 9 lat rodzice jej rozwiedli się, stąd też dzieciństwo spędziła w Inflantach, w majątku Liksana należącym do jej krewnych Żyberków.  Platerowie osiedlili się w Inflantach przed kilkoma wiekami.

Pochodzili z Westfalii ale po emigracji do Inflant w ciągu wieków rodzina ta się spolonizowała, przyjęła język polski, tradycje i zwyczaje, wrosła w społeczeństwo polskie.  Wielu jej członków brało czynny udział w życiu politycznym i społecznym Polski, osiągając wysokie stanowiska.  Cała rodzina była wybitnie patriotyczna.

Toteż Emilia jako mała dziewczynka chłonęła z zainteresowaniem gawędy i opowiadania o bohaterskich czynach Polaków.  Ideałem jej była, obok Tadeusza Kościuszki, Joanna D’Arc.

W końcu przybył na Litwę generał Chłapowski, który z polecenia Rządu Narodowego miał podtrzymać walkę powstańców.  Generał pochwalał bohaterstwo Emilii ale radził jej aby wycofała się z powstania.  Ona miała wtedy powiedzieć: ,,Postanowiłam być żołnierzem, dopóki Polska nie odzyska pełnej wolności”.

Mianowana dowódcą I Kompanii Pierwszego Pułku Litewskiego stała się Emilia obiektem powszechnego uwielbienia i szacunku.  Dbała o swoich żołnierzy a w walce była nieustraszona.  Kiedy generał Chłapowski postanowił złożyć broń i przekroczyć pruską granicę oświadczyła: ,,Lepiej byłoby umrzeć, niż skończyć takim upokorzeniem”.  Nie poszła za Chłapowskim do Prus, postanowiła przedrzeć się do Królestwa aby tam walczyć dalej.  Podczas tej próby przedostania się przez lasy, Emilia ciężko zachorowała. Zabrali ją do swego majątku Abłamowiczowie.  Mimo troskliwej opieki, którą została otoczona Emilia Plater zmarła 23 grudnia 1831roku.  Pochowana została w małej wiosce Kopciów. Wkrótce po śmierci Emilii Plater ukazało się kilka książek na jej temat.  Wydano je na emigracji w Paryżu, a także w Stanach Zjednoczonych. O Emilii Plater pisali wiersze sławni europejscy poeci: Kard Justin, Twampley, Pepoli, Buchner, Ortlep, Veit i oczywiście Adam Mickiewicz.  Trzeba nadmienić, że ,,Śmierć pułkownika” to czysta fantazja poetycka, ponieważ jak wiemy ze źródeł historycznych Emilia nie umarła w ,,biednej chatce leśnika” tylko w dworze szlacheckim, gdzie ukrywała się jako nauczycielka Korowińska.

W powstaniu listopadowym, po raz pierwszy w historii Polski, wystąpił masowy udział kobiet w walce o niepodległość kraju.  Było to zjawisko dotychczas nieznane na kontynencie europejskim.  Historycy wymieniają najmniej kilkaset kobiet, które używając męskich imion i nazwisk, w przebraniu wojskowym, podawały się za mężczyzn i w tym charakterze brały udział w powstaniu.